„Рено“ и кинескиот „Гили“ - врска што ветува повеќе од брак со „Нисан“

Кога неодамна беше објавено дека Лука де Мео го напуштил „Рено СА“ за модната куќа „Керинг СА“, се појави важно прашање: Како може профитабилен, но мал француски производител на автомобили да обезбеди долгорочна отпорност во ерата на жестока конкуренција и забрзување на технолошките промени?

Можна опција за „Рено“ секако е да стане „покинески“, и тоа со продлабочување на своето веќе плодно партнерство со милијардерот Ли Шуфу и неговата компанија „Зејианг Гили“ (Zhejiang Geely Holding Group Co.), чие меѓународно портфолио вклучува брендови како што се „Лотус“ (Lotus), „Зекр“ (Zeekr) и „Полестар“ (Polestar). Иако постојат ризици во прифаќањето нов азиски партнер толку брзо по пропаѓањето на алијансата со „Нисан“ (тоа партнерство од четврт век сега делумно се распаѓа), „Рено“ треба да размисли за уште порадикален чекор: спојување со еден од клучните брендови на „Гили“ - шведскиот производител на автомобили „Волво“ (Volvo Car AB).

 

Лука де Мео го претставува електричното „рено5 Е-тек“. / Фото: Блумберг

 

Кога Де Мео ќе замине кон средината на јули, тој ќе остави зад себе поагилен производител на автомобили со солидна финансиска и оперативна кондиција. При преземањето на „Рено“ во 2020 година, компанијата губеше пари и сè уште закрепнуваше од апсењето на поранешниот извршен директор Карлос Гон и неговото бегство од Токио. Денес финансиите на францускиот производител на автомобили се многу постабилни од неговиот јапонски партнер, кој се бори со проблеми. Тоа е делумно резултат на намалувањето на трошоците, подоброто искористување на капацитетите и напорите на „Рено“ да одговори на кинеските иновации во електричните возила, вклучувајќи го и отворањето центар за развој во Шангај.

„Рено“ не продава автомобили во САД или во Кина, па затоа не е директно засегнат од царините и жестоката конкуренција што ги мачат тие огромни пазари. Покрај тоа, француската групација сега има мноштво возбудливи нови модели, вклучувајќи го и електричното „рено 5 Е-тек“.

 

Renault Austral Esprit Alpine. / Фото: „Рено“

Но дали ова е максимумот што може да го постигне „Рено“? Неговите активности за електрични возила и софтвер, кои се одделија во посебна единица наречена „Ампере“ во 2023 година, се очекува да бидат профитабилни дури годинава, а се соочуваат и со зголемена конкуренција. Во меѓувреме, обидите на Де Мео да го позиционира „Рено“ во сегментите со повисоки цени сè уште се во почетна фаза. Штета е, тогаш, што тој заминува токму кога е подготвен да презентира план - наречен „Футурама“ - за да го зачува пазарниот замав на „Рено“.

Иако деталите за тој план не се објавени, една од клучните точки е како „Рено“ може да најде економии на обем во индустрија што бара огромни капитални инвестиции, и покрај тоа што продава само 2,3 милиони возила годишно, во споредба со деветте милиони на „Фолксваген АГ“.

Апсењето на Гон во 2018 година ги уништи сите шанси за конечен брак помеѓу „Рено“ и „Нисан“. Рено се обиде да се спои со „Фиат Крајслер“ (Fiat Chrysler Automobiles NV) следната година, но „Пежо СА“ ја искористи можноста, што доведе до создавање на „Стелантис НВ“.

 

Извор: „Рено“

Решението на Де Мео за проблемот со обемот беше зајакнување на соработката со „Гили“. Оваа компанија со седиште во Хонгконг купи малцински удел во јужнокорејската единица на „Рено“ пред три години, во замена за пристап на „Рено“ до платформата за „компактна модуларна архитектура“ на „Гили“. Фабриката на „Рено“ во Бусан сега го произведува теренецот „гранд колеос“ (Grand Koleos) со значки на „Рено“, но со кинески инженеринг. (Таа фабрика ќе го произведува и „полестар 4“; „Полестар“ е во мнозинска сопственост на компаниите на „Ли“ (Lee) и „Гили“, додека „Волво“ задржува 18 проценти удел.)

Врските меѓу „Рено“ и „Гили“ беа дополнително зајакнати минатата година со формирање на заедничката компанија „Хорс пауртрен“ (Horse Powertrain Ltd), за да ги комбинираат нивните активности со мотори со внатрешно согорување и хибридни возила. Во февруари тие ги здружија силите во Бразил, каде што „Рено“ произведува и дистрибуира модели на „Гили“, додека „Гили холдинг“ (Geely Holding) стана малцински акционер во својата локална филијала.

Пред четири месеци Де Мео ја опиша соработката со Кинезите како „веројатно поприродна“ во споредба со честопати спротивставените позиции меѓу „Рено“ и „Нисан“, истакнувајќи дека „Рено“ и „Гили“ продолжуваат да бараат начини „заедно да ја достигнат потребната големина“, додавајќи дека за тоа не се неопходни „капиталистичките врски“.

 

Renault Emblème - лабораторија на тркала. Извор: „Рено“

Аналитичарот на „Џефрис фајненшл груп“, Филип Ушоа, им кажа на клиентите минатата недела дека заминувањето на извршниот директор ќе „ги засили загриженостите за способноста на ’Рено’ да остане независен“ и „растечкото влијание на ’Гили’ како малцински акционер“. Поранешниот извршен директор Гон минатиот месец од егзил во Бејрут изјави за „Ле фигаро“ дека „Рено“ нема глобален дострел и дека ќе треба да разгледа „неконвенционални“ потези и да изгради силни сојузи, особено со кинески групи. „Длабочината на односот со ’Гили’ ќе биде во срцето на оваа дискусија“, рече тој.

Спојувањето помеѓу „Рено“ и брендот „Волво“ на „Гили“ можеби е премногу амбициозно засега. Француската влада, која поседува 15 проценти од акциите во „Рено“ и 22,5 проценти од правата на глас, би морала да биде убедена во таков потег. Сепак, не би ја исклучил идејата. Како и „Рено“, „Волво“ е маломерно развиена - шведската група минатата година продаде само 763.000 возила и во моментов отпушта илјадници вработени, додека цената на нејзините акции е блиску до најниското ниво досега.

Пазарната капитализација на „Волво“ е околу 48 милијарди шведски круни (околу пет милијарди долари), што е помалку од половина од вредноста на „Рено“ од 11,5 милијарди евра (13,2 милијарди долари).

 

Алпин / Фото: Блумберг

Премиум пазарната позиција на „Волво“ би можела да му одговара на „Рено“, чија единица за спортски автомобили „алпин“ е сè уште недоволно развиена, рече Мајк Дин, раководител на автомобилскиот оддел во „Блумберг интелиџенс“. „Не мислам дека спојувањето меѓу двете компании е незамисливо“, додаде тој.

За разлика од 1993 година, кога државните „Рено“ и „Волво“ имаа заеднички удели и беа блиску до спојување, шведските инвеститори што го блокираа договорот тогаш можеби не се пречка денес: поврзаната филијала на „Гили“ веќе поседува 79 проценти од „Волво“.

И Ли Шуфу има уште една причина да го разгледа договорот: „Волво“ би можел да се соочи со забрана за продажба на автомобили во САД почнувајќи од 2027 година поради новите правила за сајбер-безбедност насочени кон компаниите контролирани од Кина. Спојувањето со „Рено“ би го разводнило неговото сопствеништво.

Тоа не значи дека до спојување ќе дојде набрзо. Со оглед на тоа што се случи со „Нисан“, „Рено“ треба да биде исклучително претпазлив. Сепак, иднината на француската групација изгледа сè повеќе кинеска - што не е нужно лошо.